Note: Eind 2018 ben ik twee maanden naar Colombia gegaan, vlak voordat ik met mijn eigen bedrijf begon. Ik schreef daar deze blog. Stap vijf heeft zich dus ondertussen al onthuld;)
Vanochtend geïnspireerd geraakt door een gesprek met de Londense Louisa. We hadden (na een uitgebreide monoloog over haar liefdesleven) een leuk gesprek over dicht bij jezelf blijven staan en jezelf niet ‘weggeven’. Dat dat laatste wel kan gebeuren in een relatie of in een ander onderdeel van het leven. Dat dat bij ons allebei wel gebeurd is.
Na een uitgebreide huis-tuin-en-keukenanalyse en een aantal kokosnoot-limoensapjes kwamen we erop uit dat er drie soorten mensen zijn. Mensen met:
– Ongeorganiseerde bagage;
– Georganiseerde bagage;
– Geen bagage.
Als je zelf al door wat dingen heen bent gekomen; je bent je angsten aangegaan, bent ‘aan de slag’ gegaan met iets waar je vaker tegenaan liep; heb je je bagage georganiseerd. Als niet, dan is het ongeorganiseerd en dat kan nog wel eens voor een zootje zorgen. Je hebt geen idee hoe je overkomt op mensen of je merkt dat je steeds in dezelfde irritante situaties terechtkomt. Andere mensen hebben (nog) niet echt bagage om uit te zoeken, of hebben dat (nog) niet door.
Duizend en nul ideëen
Afgelopen jaar had ik zelf wat ongeorganiseerde bagage. Onrustig gevoel, vage lichamelijke klachten en het gevoel dat ik steeds over hetzelfde wilde praten met mijn vrienden (namelijk ‘hoe kan ik van dit onrustige gevoel afkomen?’ Met duizend ideëen maar nul oplossingen). Mijn innerlijke ik lag even totaal overhoop. Op zoek naar hoe ik dit kon organiseren, ben ik post-its gaan plakken op de muur in mijn woonkamer. Daarop stonden woorden waar ik blij van word. Dingen die ik belangrijk vind in het leven. Onderwerpen die ik interessant vind. En mensen waar ik graag mee zou willen kletsen voor mogelijke inspiratie. Zo bleek achteraf dat stap één in gang was gezet. Van niet-dit en niet-dat naar wel-dit en wel-dat.
Of misschien zat ik hier wel in een vierde categorie: bereidheid om je bagage te organiseren. Dit klinkt wel wat realistischer dan ‘georganiseerd’ zijn. (Who is éver totally organized?) Ben nu een aantal maanden verder na de post-it-sessie. Baan opzeggen bleek stap twee te zijn. En mijn post-its vertelden mij dat ik toch echt eerst op reis moest. De woorden ‘avontuur’, ‘vrijheid’ en ‘dansen’ brachten mij met mijn backpack naar Colombia. Maar een beetje bagage mee dus.
Naar Colombia gaan in mijn eentje. Stap drie. Komt toevallig-tegengekomen Louisa plots met stap vier! ‘Ga elke dag drie pagina’s schrijven’, zei ze. Schrijf Morning Pages. ‘Gewoon over van alles, random gedachten die er in je opkomen.’ Lekker joh. Een gesprek met mezelf op papier. In het begin had ik het erg druk. Alsof alle gedachten zeiden ‘joehoe, schrijf mij ook op’. Prima, dan schrijf ik jullie toch allemaal op! Na een paar dagen werd het meditatief.
Kokosnoot-limoensap
Wat stap vijf gaat zijn weet ik nog niet. Dat zal zich wel onthullen wanneer het zich onthult. Voor nu neem ik gewoon nog even een kokosnoot-limoensapje en geniet ik even van de kleine hoeveelheid bagage die ik hierheen meeheb.